De seculiere staat, de sharia en de kerkelijke rechtbanken

Een interessant artikel over de verhouding van religieuze instellingen tot de staat is te vinden in Trouw (gevonden en hier gerefereerd via Iskander):

http://www.politiek.net/iskander/30790

Ik wil hier even ingaan op de verhouding van de staat (met zijn 'wereldlijk' recht) tot de sinds eeuwen - zelfs meer dan een millenium - hier in onze streken bestaande (katholieke) kerkelijke rechtbanken. Daarvan kan men dus veronderstellen dat die tenvolle in onze cultuur zijn geïntegreerd, althans zolang deze cultuur niet eenzijdig seculier (of zelfs exclusief secularistisch) is, maar werkelijk pluralistisch. De shariarechtbanken moeten naar analogie van de kerkelijke rechtbanken beoordeeld worden.

Door toedoen van keizer-koster Jozef II en de Franse Revolutie zijn deze rechtbanken grotendeels buitenspel gezet. Thans ziet men meer en meer de nadelige gevolgen hiervan. Evenmin als de katholieke school hoeven de kerkelijke rechtbanken te verdwijnen. Maar evenmin als de katholieke school mogen die rechtbanken ingaan tegen de door de democratische rechtsstaat opgelegde wetten. Voor die rechtbanken geldt hetzelfde als wat ik onder beroep op Kant i.v.m. het onderwijs geschreven heb in het artikel over Franse Revolutie en Brabantse Omwenteling: katholieke scholen en dito rechtbanken gaan niet in tegen de wetten van de seculiere staat, maar gaan daar boven uit. En de wetten van de staat mogen dat niet onmogelijk maken!